PiS wyrusza na długi marsz. Wcześniejsze wybory? Tak. Ale najpierw powrót do dominacji na prawicy

U progu inauguracji prezydentury Karola Nawrockiego PiS wcale nie dąży do przyspieszonych wyborów parlamentarnych. Kaczyński postawił sobie i partii inne zadania.

PiS ma stawić czoła Konfederacji, zneutralizować Grzegorza Brauna i utrzymać pozycję hegemona na prawicy. Obecnym rządem i koalicją rządzącą ma się natomiast zająć Karol Nawrocki.

„Realia w Polsce są takie, że opozycja w zasadzie nie ma efektywnych narzędzi, by doprowadzić do przyspieszonych wyborów, jeśli rządzący wciąż mają większość w Sejmie i determinację, by utrzymywać się u władzy. My doskonale sobie z tego zdajemy sprawę. Wybory prezydenckie pokazały, czego chcą Polacy – ale do Tuska i reszty to wciąż nie dotarło.

Osobiście nie sądzę, żeby ta koalicja dotrwała do terminowych wyborów w 2027 roku, ale zanim to wszystko tam do końca zgnije i popęka, miną raczej długie miesiące niż tygodnie. Dlatego przyspieszone wybory nie są scenariuszem, który byłby w tej chwili w partii traktowany szczególnie priorytetowo” – słyszymy od dobrze poinformowanego polityka Prawa i Sprawiedliwości. To, że PiS nie spieszy się do wyborów, w których Konfederaci mogliby zebrać jeszcze wyższe wyniki niż w pierwszej turze wyborów prezydenckich, nie powinno nas dziwić.

Konfederacja na radarze, Braun na celowniku

Od wyborów prezydenckich energia PiS jest więc skierowana w inną stronę. Kaczyński oczekuje, że jego ludzie zdołają zatrzymać wzrosty notowań Konfederacji, przejmą inicjatywę na prawicy i sprawią, że PiS nie będzie się musiał martwić koniecznością zbyt daleko idącego dzielenia się w przyszłości władzą z konfederatami.

Z tych samych powodów na celowniku prezesa PiS jest też oczywiście Grzegorz Braun ze swoimi zwolennikami. O ile jednak na Nowogrodzkiej pogodzono się już z myślą o możliwej współpracy z Konfederacją, o tyle z Braunem jest inaczej. W zamyśle PiS ma on zostać otoczony kordonem sanitarnym, oznaczony jako rosyjski agent wpływu i być konsekwentnie marginalizowany.

Jarosław Kaczyński jest od połowy lipca w trakcie tournée po Polsce. Do połowy września zamierza odwiedzić stolice wszystkich 16 województw. Na razie był w Lublinie i Rzeszowie. W trakcie tego objazdu po kraju prezes PiS spotyka się z wyborcami swej partii i dziękuje im za głosowanie na Karola Nawrockiego. Wzywa też ich do mobilizacji – i do zjeżdżania do Warszawy 6 sierpnia, czyli w dniu zaprzysiężenia nowego prezydenta. Takie jest też oficjalne wyjaśnienie celu podróży Kaczyńskiego.

Oczywiście na samym dziękowaniu się nie kończy. Objazd Kaczyńskiego służy przede wszystkim temu, by PiS nie tracił inicjatywy w wyścigu z Konfederacją o głosy wyborców o prawicowych poglądach. Dlatego też w Lublinie Kaczyński bardzo ostro skrytykował Grzegorza Brauna i jego antysemickie wypowiedzi i zachowania.

Prezes jeździ i do boju wzywa

„To, co robi Braun, to uderzenie w nasze najbardziej elementarne interesy. Mówienie, że nie było Holocaustu, po pierwsze jest haniebnym kłamstwem historycznym, ale niszczy też nasze stosunki z USA. Nie było administracji tak mocno związanej ze środowiskami żydowskimi. Sam Trump nie jest Żydem, ale już w rodzinie Żydów ma. A wiadomo, że jest bardzo rodzinny. To są rzeczy nie tylko haniebne, ale i skrajnie szkodliwe. I chyba robione jednak z pewnym przemyśleniem, koncepcją” – takie wywody na temat antysemickich wypowiedzi Brauna snuł Kaczyński w Lublinie.

Także w Lublinie Kaczyński starał się przedstawić antyimigranckie wystąpienia skrajnej prawicy jako działania pod skrzydłami PiS – i w ten sposób marginalizować znaczenie Ruchu Narodowego i zwolenników Brauna.

„Trwa bitwa o polskie granice. My nigdy jako partia nie możemy o tym zapominać. Nie chodzi w tym wypadku o wschodnią granicę, chociaż o niej też nie można zapominać. Ale chodzi o zachodnią granicę, o Ruch Obrony Granic. Jeżeli będą ochotnicy, to trzeba werbować ludzi, żeby tam pojechali” – nawoływał Kaczyński, wskazując bojówki organizowane przez Roberta Bąkiewicza.

Rzecz jasna nie samą Konfederacją i Braunem prezes żyje. W trakcie swego objazdu po kraju Jarosław Kaczyński wskazuje wyborcom także innych wrogów.

W Lublinie prezes PiS krytykował Unię Europejską. Nową propozycję unijnego budżetu nazwał „ograniczaniem suwerenności” państw członkowskich, pomstował, że proponowane rozwiązania są niekorzystne i kosztowne dla Polski.

W Rzeszowie z kolei prezes PiS dezawuował prof. Andrzeja Zolla, mówiąc o nim „niejaki Zoll” i twierdząc, że nazywanie go profesorem „jest troszeczkę nie na miejscu”. Były prezes TK i Rzecznik Praw Obywatelskich znalazł się na celowniku Kaczyńskiego w związku z jego wypowiedziami na temat zaprzysiężenia Nawrockiego.

Również w Rzeszowie Kaczyński oburzał się też na kanclerza Niemiec Friedricha Merza. „To jest wtrącanie się w polskie sprawy i to przedstawiciela narodu, który powinien być szczególnie ostrożny i trzymać się od naszych spraw jak najdalej” – mówił prezes PiS, po czym płynnie przeszedł do kwestii niemieckich zbrodni wojennych i należnych Polsce reparacji.

Deklaracja polska – czyli presja na Mentzena

Od Merza, Zola i UE ważniejsza jest jednak chwilowo Konfederacja. Przed tygodniem Kaczyński przedstawił „Deklarację Polską”. Jasno stwierdził, że to jego oferta współpracy programowej skierowana do Konfederacji i zarazem rodzaj odpowiedzi na „deklarację toruńską”, do podpisania której Sławomir Mentzen nakłonił Karola Nawrockiego.

Kaczyński nie chciał odpowiadać na pytania dziennikarzy, czy to wstęp do przyszłej koalicji PiS i Konfederacji, ale też kilkakrotnie podkreślał, że oczekuje, by Mentzen deklarację podpisał.

Dziesięciopunktowy dokument zawiera m.in. postulaty sprzeciwu wobec działań koalicji rządzącej, decentralizacji Unii Europejskiej, blokowania nielegalnej imigracji i Zielonego Ładu, działania na rzecz obniżenia cen mieszkań i uznania za priorytet polityki międzynarodowej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi. Od razu łatwo zauważyć, że „oferta” Kaczyńskiego oficjalnie skierowana do Konfederacji zawierała również propozycje, które Konfederacji nie mogły się spodobać.

„W stosownym czasie to my przedstawimy potencjalnym partnerom nasze warunki, w których na pewno nie będzie żadnych socjalistycznych bzdur, w rodzaju: mieszkanie prawem, nie towarem” – w takie tony uderzył więc szef Konfederacji Sławomir Mentzen, odpowiadając Kaczyńskiemu. Konfederacja wyraźnie czuje już presję ze strony PiS, dystans, z jakim Mentzen odnosił się do oferty prezesa Kaczyńskiego, jest zatem całkowicie zrozumiały.

„Deklaracja Polska” to dokument, który służy tyleż szachowaniu Mentzena, co zarysowaniu nowych programowych planów Kaczyńskiego na najbliższe miesiące.

„Chcemy zrobić wielką konferencję w Katowicach. Tym razem nie będzie to finał, ale start wielkiej operacji, która ma przygotować program, ale i mobilizować ludzi. Pokazywać, że jest alternatywa. Że różne problemy mogą być rozwiązywane” – mówił Kaczyński w Lublinie. Konferencja programowa ma się odbyć pod koniec października.

PiS do wyborów się nie spieszy

Mimo zwycięstwa w wyborach prezydenckich PiS nie liczy na turbulencje w koalicji rządzącej, które skutkowałyby przyspieszeniem wyborów parlamentarnych. A przynajmniej nie w perspektywie następnego sezonu politycznego zaczynającego się od września.

Ten rok PiS zamierza poświęcić na coś w rodzaju powtórki z lat 2014-2015. A zatem organizować wydarzenia, które podkreślałyby ideową i programową pracę toczącą się w partii i skutkowały pojawianiem się nowych tematów w mediach i debacie. To czas, w którym PiS ma przejść kolejną metamorfozę na miarę tej sprzed dekady i ostatecznie zrzucić z siebie – niczym jaszczur starą skórę – odium wyborczej klęski z 2023 roku i wszystkiego, co do niej doprowadziło.

Konferencja programowa w Katowicach ma być do tego wstępem.

Rekonstrukcja rządu Donalda Tuska nie została natomiast w PiS uznana za bardziej poważne zagrożenie. Na Nowogrodzkiej dominuje opinia, że zmiany w rządzie nie dają koalicji potencjału do odwrócenia politycznego trendu, który zarysował się w kampanii prezydenckiej.

„Co z tego, że pozmieniały się nazwiska, skoro na czele rządu stoi cały czas ten sam człowiek. Rekonstrukcja rządu bez wymiany premiera to tylko lifting, nie rewolucja. A przecież oni (koalicja 15 października – przyp. red) nie znajdują się w sytuacji, w której samo odświeżenie wizerunku by im wystarczyło” – tak rekonstrukcję rządu kwituje nasz rozmówca z PiS.

Zaraz też dodaje, że „przecież rekonstrukcyjne wystąpienie Donalda Tuska było niemal w całości poświęcone temu, że rządzić bez własnego prezydenta się w zasadzie nie da”.

To akurat nawet nie nadinterpretacja, tylko nieprawda, Tusk nie poświęcił całego wystąpienia kwestii relacji koalicji rządzącej z prezydentem, choć rzeczywiście raczej w czarnych barwach rysował rzeczywistość, która nastanie po zaprzysiężeniu Karola Nawrockiego.

I z całą pewnością był to obraz trafny.

O ile partia Jarosława Kaczyńskiego ma skupić się przede wszystkim na walce o dominację na prawicy z konfederatami i braunistami, krytykę koalicji rządzącej traktując jako zadanie tyleż rytualne, co drugorzędne, o tyle dla prezydenta Karola Nawrockiego przewidziano zupełnie inną rolę.

Dla niego walka z rządem – codzienna, bieżąca i zażarta, ma być absolutnym priorytetem. Gdy Kaczyński i jego partia mają budować PiS na nowo i walczyć o odzyskanie hegemonii na prawicy, ich prezydent ma zajmować się stopniowym dalszym kruszeniem notowań koalicji rządzącej.

Kaczyński ma myśleć o Mentzenie i Braunie, a Nawrocki o Tusku. Taki podział zadań ma się zarysować tuż po planowanym na 6 sierpnia zaprzysiężeniu Nawrockiego.