„We are good", a u was zabijają demonstrantów i wycinają łechtaczki. PiS w Strasburgu dał Europie popalić

Jednym z punktów obrad wtorkowej (28 stycznia) sesji Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (nie mylić z Parlamentem Europejskim, organem UE) był stan instytucji demokratycznych w naszym kraju. Dyskusja toczyła się na podstawie raportu Komitetu Monitorującego RE z 6 stycznia 2020, który po dwóch wizytach w Polsce przedstawił dokument bardzo krytyczny wobec zmian wprowadzanych przez PiS, głównie w sądownictwie.

Raport stwierdza: "Często słyszy się argument, że wprowadzane w Polsce zmiany w wymiarze sprawiedliwości są zgodne z europejskimi standardami, ponieważ ich pewne konkretne rozwiązania występują również w systemach innych państw europejskich.

To błędne rozumowanie: nawet jeśli niektóre z nowych przepisów są podobne do mechanizmów stosowanych w innych państwach, nie można ich rozpatrywać bez odniesienia do całego systemu prawnego i jego historii w danym kraju. Dlatego przyjęcie takich wyjaśnień prowadziłoby do frankensteinizacji prawa".

Opublikowany 6 stycznia 2020 raport okazał się w dużym stopniu proroczy, zwłaszcza zdanie "często słyszy się argument". Bo posłowie PiS po raz kolejny na wtorkowych obradach:

• wskazywali na wyrywkowe rozwiązania z innych krajów europejskich;
• dowodzili, że zmiany w sądownictwie mają demokratyczny mandat wyborców i dlatego są zgodne z prawem;
• zapewniali, że priorytetem jest dla nich spełnianie obietnic wyborczych;
• obrażali dyskutantów, zarzucając im, że nic nie rozumieją;
• sugerowali, że politycy europejscy dali się oszukać polskiej opozycji;
• odbierali politykom europejskim prawo do wypowiedzi o demokracji w Polsce ze względu na różne problemy społeczne w ich krajach.

Tarczyńskiego metoda na Frankensteina

Główną gwiazdą delegacji Prawa i Sprawiedliwości był Dominik Tarczyński, jeszcze poseł sejmowy, ale już niedługo, dzięki formalnemu dopięciu Brexitu - eurodeputowany. Rychła zmiana wynagrodzenia ze złotówek na twardą europejską walutą najwyraźniej dodała politykowi werwy, by z jeszcze większą pasją Europę atakować.

Zaczął od ostrej amunicji:

"To kłamstwo, że w Polsce sędziów wybiera minister sprawiedliwości. Mam jednak pytanie do niemieckich socjalistów: kto wybiera sędziów w Niemczech? I odpowiadam: właśnie on [minister sprawiedliwości]".

Poseł Tarczyński zastosował tu w sposób modelowy metodę manipulacji opisaną w raporcie Rady Europy jako "frankensteinizacja prawa". Powiedział niby prawdę, ale zupełnie oderwaną od kontekstu, bo systemu niemieckiego nie da się w tym aspekcie porównać z polskim. Przede wszystkim, jak czytamy w "Deutsche Welle",

Choć to prawda, że odpowiadają za to z reguły "ministerstwa sprawiedliwości przy współudziale parlamentów landowych i przedstawicieli samorządu sędziowskiego - w różnych proporcjach, w zależności od landu".

Ale już zupełnie inaczej to wygląda, jeśli chodzi o wybór sędziów w sądach federalnych. Zacytujmy większy fragment wyjaśnienia Voltera Wagenera i Bartosza Dudka z "Deutsche Welle":

"Komisja ds. wyboru sędziów (Richterwahlausschuss) podejmuje decyzje zwykłą większością głosów w tajnym głosowaniu i składa się z 32 członków. Przewodniczy mu odpowiedni minister federalny (np. w przypadku Federalnego Sądu Pracy minister pracy, w przypadku Federalnego Sądu Administracyjnego minister spraw wewnętrznych itd.), który odpowiada za organizację procedury wyboru.

Na koniec kandydatura musi zostać zaakceptowana przez odpowiedniego ministra federalnego. Może on odmówić akceptacji tylko w przypadku uchybień formalnych. Aktu mianowania dokonuje prezydent RFN".

Tarczyńskiego wizje demokracji

Tarczyński przemawiał dalej: "Ta dyskusja jest również o bezpieczeństwie polskich obywateli, dlatego mówię:

Rzeczywiście, racja, we francuskich miastach płoną samochody, zaś policja zdecydowanie - czasami wręcz brutalnie i z przekroczeniem reguł - tłumi protesty społeczne.

Szerokim echem odbił się jedyny w ostatnich latach przypadek śmierci jednego z manifestantów. Podczas festiwalu muzycznego w Nantes w czerwcu 2019 roku policja zepchnęła demonstrantów do rzeki, jeden z nich - 24-letni Steve Canico - nie potrafił pływać i utonął.

Trudno również pojąć, dlaczego akurat teraz PiS zajął się francuskimi samochodami - te w ramach osobliwej tradycji protestu płoną we Francji od kilkudziesięciu lat, a wszystko zaczęło się w latach 90. XX wieku w biednych dzielnicach Strasbourga i szybko zostało podchwycone w całym kraju. Nie jest też jasne, jak płonące auta maja się do naruszanego trójpodziału władzy w Polsce.

Tarczyński fantazjuje o sobie samym

Wraz ze wzrostem liczby płonących aut w wyobraźni Tarczyńskiego poseł coraz bardziej się rozkręcał. Tym razem - przykro to powiedzieć - do granicy samoośmieszenia:

Fakty? Tarczyński nie był wtedy dziennikarzem, tylko zastępcą dyrektora ds. eksploatacji w Ośrodku Informatyki i Telekomunikacji TVP. Po drugie, został zwolniony nie w ramach cenzury, tylko za naruszenie kodeksu pracy: w czerwcu 2011 roku na zwolnieniu lekarskim poszedł pilnować namiotu Solidarni 2010 na Krakowskim Przedmieściu.

Tarczyński o obietnicach wyborczych (ryzykowny pomysł)

Na koniec Tarczyński najpierw nieco przesadził:

"Dużo się tu mówi o demokracji, nasze rządy to najlepszy przykład demokracji, bo zmiany w sądach były obiecane w kampanii wyborczej i dlatego nasz rząd został wybrany w 2015 roku i 2019 roku".

Rzeczywiście w 2019 roku był to temat kampanii Prawa i Sprawiedliwości, ale w 2015 roku - już niekoniecznie.

Jest również postulat zwiększenia uprawnień ministra sprawiedliwości, ale nic o tym, żeby przez de facto powolną sobie KRS wpływał na nominacje sędziowskie.

No i są obietnice jawnie nie spełnione (choćby znaczące skrócenie postępowań), z których OKO.press wybrało jedną, w dzisiejszym kontekście brzmiącą jak czarny humor:

Tarczyński: nie macie bladego pojęcia

Wróćmy do posła Tarczyńskiego, który pożegnał się ze słuchaczami jeszcze jawnym kłamstwem:

Jako się rzekło, to nie fakt, to kłamstwo. Ostatnio ulubione zresztą kłamstwo prezydenta Dudy o sędziach-komunistach i ulubiony argument o ingerencji w polskie sprawy (w obcych językach).

Jedynie ok. 10 proc. obecnych sędziów sądów powszechnych orzekało przed 1989 rokiem, nie wspominając o stanie wojennym. Natomiast w Sądzie Najwyższym w 2017 roku zasiadało 10 sędziów, którzy znaleźli się w IPN-owskim wykazie sędziów „posłusznie” orzekających w sprawach politycznych w stanie wojennym, co stanowiło nieco ponad 13 proc. ówczesnego stanu SN.

Arent o gwałtach i łechtaczkach

Po Dominiku Tarczyńskim przemawiała jego partyjna koleżanka Iwona Arent. Ze względu na jej dość oryginalną angielską wymowę i składnię trudno było w każdym przypadku stwierdzić, co miała do przekazania. W punktach poniżej przedstawiamy, co z mowy poseł Arent zrozumieliśmy:

• rośnie liczba gwałtów w Szwecji, w zeszłym roku było ich ponad 8 tysięcy, a 40 tysięcy kobiet zostało obrzezanych (wycięto im łechtaczkę - precyzowała Arent);
• politycy europejscy dali się wmanewrować w grę polityczną zainicjowaną przez opozycję w Polsce;
• marsze i protesty przeciwko zmianom w sądownictwie to zaledwie garstka osób;
• prywatne media w Polsce należą do Niemców i przedstawiają fałszywy obraz sytuacji w Polsce.

O tym, co ma wspólnego liczba gwałtów w Szwecji do zamachu na trójpodział władzy, przejdziemy później, teraz OKO.press przyznaje: tak, to prawda, liczba gwałtów w Szwecji rzeczywiście rośnie, fakt podany przez poseł Arent jest prawdziwy.

Natomiast nie jest prawdziwa teza (u Arent tylko domyślna) ubóstwiana przez polityków używających skrajnie prawicowej - od PiS przez prawicowych populistów ze Szweckich Demokratów do Donalda Trumpa - że za wzrost gwałtów odpowiedzialny jest wzrost liczb migrantów. Nie ma na to dowodów. Przyczyną wzrostu liczby raportowanych gwałtów mogą być natomiast zmiany legislacyjne w szwedzkim prawie i trwający od wielu już lat wzrost świadomości społecznej, co jest przemocą seksualną i jak się przed nią bronić.

Przeczytaj naszą analizę PiS-owskiej legendy o epidemii gwałtów w Szwecji, popełnianych głównie przez imigrantów:

To sytuacja zupełnie odwrotna niż w Polsce, gdzie Prawo i Sprawiedliwość sprzeciwia się wprowadzeniu edukacji seksualnej do szkół i rozważa wypowiedzenie konwencji antyprzemocowej. Efekt dobrze wygląda na papierze, bo zgłaszanych gwałtów w Polsce jest rocznie kilkukrotnie mniej niż w Szwecji (1396 do 7236 w 2017 roku), ale badania pokazują, że skala przestępstw seksualnych jest ogromna, a przygniatająca większość w ogóle nie jest zgłaszana organom ścigania:

Jednak jeśli chodzi o straszny proceder obrzezania kobiet, Arent przestrzeliła: w 1982 roku wprowadzono karę do sześciu lat więzienia za ten proceder, od tamtego czasu do 2011 roku zanotowano 46 takich przypadków. Rzeczywiście, szacuje się, że w Szwecji żyje ok. 38 tys. ofiar obrzezania, okaleczonych jednak poza Szwecją.

Nieprawdziwe tezy Arent o "garstce osób" i "niemieckich mediach" falsyfikują poniższe teksty OKO.press:

Mistrz PiS Jerzy Urban wysyłał śpiwory bezdomnym w USA

Sposób argumentacji zaprezentowany przez Tarczyńskiego i Arent, a stosowany również przez innych polityków PiS i media narodowe, to kalka z propagandy komunistycznej. Na porządku dziennym było wtedy umniejszanie kłopotów wewnętrznych i łamania praw człowieka w Polsce przez prawdziwe bądź wyimaginowane przewiny Zachodu. Klasyczny zabieg tego typu należy do Jerzego Urbana, który jako rzecznik dyktatury generała Wojciecha Jaruzelskiego wysłał w 1986 roku śpiwory bezdomnym w Stanach Zjednoczonych.

Również Urban - tak jak Tarczyński i Arent - odnosił się do realnego fenomenu (bo bezdomność w USA to wówczas i dziś poważny problem), tak jak w retoryce PiS propagandowa była dysproporcja: trudno bezdomność porównywać z systemem monopartyjnej dyktatury, z więźniami politycznymi i przemocą na ulicach.

W kategorii odwracania kota ogonem Urban był jednak mistrzem - problem bezdomności był (i jest) realny, a gest polskiej pomocy - ma swoja wymowę.

Perfidię tego zabiegu najlepiej unaocznia odwrócenie ról. Wyobraźmy sobie, że Polska krytykuje łamanie demokracji w Rosji, a Władimir Putin odpowiada nam tak:

Takie zabiegi mają swoją funkcję jedynie jako propagandowa pałka, w kontekście merytorycznej debaty są w całości bezwartościowe i pozbawione sensu.