Dwa fałsze i cztery prawdy o liście lektur. Czym to grozi reformie edukacji?

Zamieszanie wokół listy lektur, używane argumenty, w tym demagogia i fake newsy, a także mieszanie w tym edukacyjnym kotle argumentacji politycznej i merytorycznej... Warto to uporządkować także dlatego, że spór o lektury jest tylko pierwszym z tych, które nas czekają przy wprowadzaniu reformy edukacji. Jest zatem testem dla MEN (i całego rządu Donalda Tuska), czy wytrzyma presję przeciwników reformy.

W niedzielnym (3 sierpnia) tekście opisaliśmy falę hejtu polityków prawicy oraz śmiało wypowiadających się w sieci ignorantów, jaka spadła na MEN po ogłoszeniu założeń nowej podstawy programowej do nauczania polskiego w szkole podstawowej. Przygotował je zespół ekspertek i ekspertów powołanych przez rządowy Instytut Badań Edukacyjnych.

Cytowaliśmy demagogiczne zarzuty o wynarodowianiu i ogłupianiu polskich dzieci, a także reakcje ministerek edukacji Barbary Nowackiej i Katarzyny Lubnauer oraz rzecznika rządu Adama Szłapki, którzy podjęli de facto prawicową narrację, zapewniając, że narodowy kanon lektur nie jest zagrożony. Władza zdystansowała się od prac własnych ekspertów, zapowiadając, że decyzje będzie podejmowała sama.

W poniedziałkowym (4 sierpnia) wywiadzie dla OKO.press, wiceszef IBE czytał ze zrozumieniem reakcje MEN, twierdząc, że wszystkiemu winny był „kłamliwy” tytuł w „Wyborczej” i trzeba było uciąć fake newsa o „Końcu listy lektur".

Jak jest naprawdę? Jaka jest wartość krytyki, która spadła na reformatorów? Jak oceniać reakcje MEN i ich skutki?