W budżecie nie ma miejsca na asystencję osobistą. Jak rząd to zakomunikował?
Asystencji osobistej nie będzie. Wydatki na obronę są teraz ważniejsze. Premier podzielił się tą prawdą z wyborcami na spotkaniu 26 lipca w Pabianicach. Premier nie zna jednak całej prawdy, bo dane o tym, jak wygląda reforma wsparcia dla OzN, uzyskać bardzo trudno. Nam jednak udało się coś ustalić
Problem dotyczy co najmniej kilkuset tysięcy osób. Wraz z najbliższymi jest ich więcej, niż koalicji zabrakło do zwycięstwa w wyborach prezydenckich. Nie chodzi tylko o to, że nie ma dla nich pieniędzy – ale o to, jak zostali potraktowani. Jak władza komunikuje się z obywatelami. I jak ich rozczarowała.
Przy okazji – była to jedna ze 100 obietnic Koalicji Obywatelskiej Tuska przed wyborami.
Przeczytaj także:
Premier w Pabianicach: przykro mi, pieniędzy nie ma
Pytanie o ustawę o asystencji osobistej zadała premierowi aktywistka i osoba z niepełnosprawnością, Ewelina Brodzińska (na zdjęciu poniżej). Przedstawiła się jako radna z Włocławka, osoba prowadząca dzienny dom pomocy i spółdzielnię socjalną „Empatia”: „Asystencja osobista to nie jest luksus tylko możliwość normalnego życia. Bardzo potrzebujemy tej pomocy”.
Pytanie o ustawę o asystencji osobistej zadała premierowi aktywistka i osoba z niepełnosprawnością, Ewelina Brodzińska (na zdjęciu poniżej). Przedstawiła się jako radna z Włocławka, osoba prowadząca dzienny dom pomocy i spółdzielnię socjalną „Empatia”: „Asystencja osobista to nie jest luksus tylko możliwość normalnego życia. Bardzo potrzebujemy tej pomocy”.
Tusk wyglądał na przejętego:
Niepełnosprawność
Polityka społeczna
Prawa człowieka
Donald Tusk
Rząd Donalda Tuska (drugi)
asystencja osobista
Łukasz Krasoń
Matki PIngwinów
świadczenie wspierające
Z wykształcenia historyczka. Od 1989 do 2011 r. reporterka sejmowa, a potem redaktorka w „Gazecie Wyborczej”, do grudnia 2015 r. - w administracji rządowej (w zespołach, które przygotowały nową ustawę o zbiórkach publicznych i zmieniły – na krótko – zasady konsultacji publicznych). Do lipca 2021 r. w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich. Laureatka Pióra Nadziei 2022, nagrody Amnesty International, i Lodołamacza 2024 (za teksty o prawach osób z niepełnosprawnościami)
Z wykształcenia historyczka. Od 1989 do 2011 r. reporterka sejmowa, a potem redaktorka w „Gazecie Wyborczej”, do grudnia 2015 r. - w administracji rządowej (w zespołach, które przygotowały nową ustawę o zbiórkach publicznych i zmieniły – na krótko – zasady konsultacji publicznych). Do lipca 2021 r. w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich. Laureatka Pióra Nadziei 2022, nagrody Amnesty International, i Lodołamacza 2024 (za teksty o prawach osób z niepełnosprawnościami)
Komentarze