Propaganda Kremla i (not)kidding Trumpa [GOWORIT MOSKWA]
Oglądanie, jak propaganda Kremla nie radzi sobie z narracją Trumpa, jest ze wszech miar pouczające. Widzimy naraz dwa propagandowe fenomeny: tabloidowej, wykorzystującej właściwości internetu komunikacji Trumpa. I przemocowej propagandy Kremla, której chodzi o zneutralizowanie przekazu z sieci.
Oba sposoby służą do robienia ludziom wody z mózgu. Ale o ile na metody kremlowskie jakoś jesteśmy uodpornieni, to na trumpowskie — już nie.
Na pocieszenie: nie daje sobie z tym rady także propaganda Kremla.
Inauguracja prezydentury Trumpa miała zacząć — wedle tej propagandy — nową erę w relacjach USA z Rosją. Choć nie było dla Rosji jasne, jakie są intencje nowego amerykańskiego prezydenta i czy rzeczywiście zakończy wojnę w Ukrainie, odcinając ją od amerykańskiej pomocy, to Putin miał dostać właściwego partnera do rozmów. Silnego białego mężczyznę, z którym dogada się tak, jak kagiebista z Petersburga z biznesmenem z Nowego Jorku.
Trump myli tropy i straszy Putina
Nowa, mająca już tydzień nowa era wygląda jednak zupełnie inaczej i propaganda Kremla ma problem z zachowaniem równowagi.
Nowa, mająca już tydzień nowa era wygląda jednak zupełnie inaczej i propaganda Kremla ma problem z zachowaniem równowagi.
Przeczytaj także:
W ciągu tego tygodnia Donald Trump wydał masę sprzecznych komunikatów o Rosji i Ukrainie.
- Nie wspomniał o nich w mowie inauguracyjnej, co publiczność odebrała jako znak, że nie są dla niego ważne.
- Potem jednak ogłosił, że zmusi Rosję do pokoju, pogroził jej sankcjami i cłami.
- Następnie ujawnił, że Ukraina chce pokoju, więc to Rosja jest problemem.
- A potem – że jednak prezydent Zełenski sam sobie winien, jako że nie dogadał się z Putinem w 2022 r.
- Oraz że nie chce zaszkodzić Rosji, w związku z tym, jeśli nie zakończy ona "specjalnej operacji wojskowej” w Ukrainie, nałoży na nią nowych sankcje i cła na cały rosyjski eksport do Stanów.
Z wykształcenia historyczka. Od 1989 do 2011 r. reporterka sejmowa, a potem redaktorka w „Gazecie Wyborczej”, do grudnia 2015 r. - w administracji rządowej (w zespołach, które przygotowały nową ustawę o zbiórkach publicznych i zmieniły – na krótko – zasady konsultacji publicznych). Do lipca 2021 r. w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich. Laureatka Pióra Nadziei 2022, nagrody Amnesty International, i Lodołamacza 2024 (za teksty o prawach osób z niepełnosprawnościami)
Z wykształcenia historyczka. Od 1989 do 2011 r. reporterka sejmowa, a potem redaktorka w „Gazecie Wyborczej”, do grudnia 2015 r. - w administracji rządowej (w zespołach, które przygotowały nową ustawę o zbiórkach publicznych i zmieniły – na krótko – zasady konsultacji publicznych). Do lipca 2021 r. w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich. Laureatka Pióra Nadziei 2022, nagrody Amnesty International, i Lodołamacza 2024 (za teksty o prawach osób z niepełnosprawnościami)
Komentarze