Reforma edukacji? Bez drugiej podwyżki nauczycielskich płac o sukces będzie trudno
Ministry Nowacka i Lubnauer w brawurowej prezentacji opowiadały, że szkoła przestanie być miejscem nudy i frustracji, zarówno dla uczących, jak i nauczanych. To się nie uda bez zaangażowania nauczycieli – powtarzały. Ale nie wspomniały o płacach
Reforma przedstawiona 9 lipca 2025 przez ministry edukacji Barbarę Nowacką i Katarzynę Lubnauer była jak opowieść o podróży radosnym pendolino, którego wszystkie pasażerki i pasażerowie delektują się jazdą, wiedząc, dokąd pędzą i ciesząc się ze znikających za oknem problemów. Pociąg faktycznie rusza, ale jest kłopot z podróżnymi, bo nie wiadomo, czy do niego wsiądą.
Prawda aż boli
Diagnoza obecnego stanu edukacji była przygnębiająco prawdziwa. Na tle innych krajów:
- polska szkoła jest fatalnie oceniana przez uczennice i uczniów (brak identyfikacji, poczucie, że nauka jest życiowo bezużyteczna, a zarazem stres, presja na wyniki i „plaga korepetycji”);
- niska jest satysfakcja zawodowa nauczycielek i nauczycieli;
- mamy zabytkowy program nauczania (podstawa programowa przeładowana szczegółową wiedzą, z pominięciem współczesnej nauki i kultury);
- szkoła nie rozwija umiejętności praktycznych (od przyszywania guzika po pisanie obywatelskiej petycji);
- rosną nierówności edukacyjne (tutaj ministry nie wspomniały o niepokojąco wysokim udziale edukacji niepublicznej dla ludzi zamożniejszych). Na ten wątek zwracał uwagę Anton Ambroziak w poniedziałkowej analizie:
- rosną nierówności edukacyjne (tutaj ministry nie wspomniały o niepokojąco wysokim udziale edukacji niepublicznej dla ludzi zamożniejszych). Na ten wątek zwracał uwagę Anton Ambroziak w poniedziałkowej analizie:
Przeczytaj także:
A do tego wszystkiego
- gorszy wynik w rankingach PISA w 2022 roku, czyli koniec polskiego cudu edukacyjnego.
Edukacja
Przemysław Czarnek
Andrzej Domański
Jarosław Kaczyński
Katarzyna Lubnauer
Barbara Nowacka
Donald Tusk
Anna Zalewska
Koalicja 15 października
Ministerstwo Edukacji Narodowej
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Komentarze