W latach 1983–1986 był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany ws. ukrywającego się ojca, Kornela Morawieckiego, oraz innych działaczy opozycyjnych.
Działał w założonej przez ojca Solidarności Walczącej, należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Od 1987 roku był członkiem zespołu redakcyjnego „Biuletynu Dolnośląskiego”. W maju ’88 i ’89 roku uczestniczył w strajkach okupacyjnych na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1989 roku był jednym z założycieli Klubu Myśli Politycznej Wolni i Solidarni.
Działalność zawodowa
W 1991 roku współtworzył i redagował pismo „Dni”. Założył także firmy wydawnicze Reverentia oraz Enter. W 1995 roku odbył staż w Deutsche Bundesbank, a w latach 1996–1997 pracował na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem.
Od 1998 do 2001 roku pracował w Banku Zachodnim – najpierw jako doradca prezesa zarządu, następnie jako członek zarządu i dyrektor zarządzający.
Po połączeniu Banku Zachodnie oraz Wielkopolskiego Banku Kredytowego, Morawiecki w czerwcu 2001 roku został członkiem zarządu Banku Zachodniego WBK. W maju 2007 roku powołano go na stanowisko prezesa zarządu.
Działalność polityczna
W 1998 roku został zastępcą dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Komitecie Integracji Europejskiej, był członkiem grupy negocjującej przystąpienie Polski do Unii Europejskiej w obszarach bankowości i finansów.
W latach 1998–2001 był członkiem rad nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych oraz Agencji Rozwoju Przemysłu.
W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność.
W 2010 roku powołano go w skład Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku pod przewodnictwem Jana Krzysztofa Bieleckiego.
16 listopada 2015 roku został powołany na stanowisko Wiceprezesa Rady Ministrów oraz Ministra Rozwoju w rządzie Beaty Szydło.
16 marca 2016 roku wstąpił do partii Prawo i Sprawiedliwość.
